سختی نسبی قاب فولادی دارای مهاربندی برون محور با دو پیوند قائم

مهمترین ویژگی‌های قاب‌های ساختمانی را می‌توان در سختی، مقاومت و شکل‌پذیری آنها خلاصه کرد. قاب‌های خمشی دارای شکل‌پذیری خوبی می‌باشند، ولی سختی آنها اندک بوده و دلیل اصلی استفاده از سیستم‌های مهار جانبی در سازه‌ها، سختی قابل ملاحظة آنها می‌باشد. یک گروه از مهاربندها که علاوه بر سختی مناسب، شکل‌پذیری خوبی نیز دارند مهاربندهای برون محور هستند. سختی شکل‌های متعارف این دسته از مهاربندها قبلاً محاسبه شده است. در این تحقیق سختی نسبی سیستم مهاربندی برون محور با دو پیوند قائم (EBF-DVL)، به روش تحلیلی محاسبه می‌شود. مهاربند EBF-DVL دارای دو پیوند قائم موازی است که از پایین به یک پیوند افقی و از بالا به زیر تیر سقف جوش داده می-شوند. برای فراهم کردن معادلات مورد نیاز در محاسبة سختی نسبی، از معادلات شیب-افت همراه با لحاظ کردن اثر تغییر شکل‌های برشی استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد که این نوع مهاربند از سختی نسبی زیادی برخوردار است، به گونه‌ای که با انتخاب ابعاد مناسب پیوندها می‌توان حتی به سختی بیشتری نسبت به مهاربندهای واگرای با پیوند افقی در بین دو بادبند نیز رسید. هر چند که افزایش هر یک از پارامترهای ممان اینرسی و یا سطح مقطع برشی پیوندهای قائم موجب افزایش سختی می‌شود، اما می‌توان گفت که بازة موثر افزایش ممان اینرسی پیوندهای قائم تا حدود 50 درصد ممان اینرسی ستون می‌باشد و بازة موثر افزایش سطح مقطع برشی آن تا حدود 60 درصد سطح مقطع برشی تیر می‌باشد